Tarım, yalnızca toprağı ekip biçmek değildir. Tarım, aynı zamanda hayatı kuran, insanı bir araya getiren ve sofraları paylaşmaya çağıran derin bir kültür, güçlü bir dayanışma ve stratejik bir gelecek vizyonudur. Bugün dünya; savaşlar, krizler ve iklim değişikliği arasında denge arayışına girerken, bu dengeyi sağlayacak en köklü ve en sakin güçlerden biri tarımdır. Çünkü tarım, doğrudan insana, yaşama ve sofraya dokunur. Ve sofrada bir araya gelmek, aslında barışın en sade ama en sağlam biçimidir.
Tarım: Ortak Geçmiş, Ortak Gelecek
İnsanlık tarihi boyunca tüm kültürler hikayelerini tarımla yazdı. Anadolu’da buğdaya bakan çiftçiyle, Asya’da pirinç tarlasına dua eden köylü aynı duyguyu yaşadı: Topraktan beslenmenin onuru.
Bugünse tüm dünya aynı sorunun gölgesinde:
“Yarın soframızda ne olacak?”
Bu soruya verilebilecek en güçlü yanıt, birlikte üretmek ve birlikte paylaşmaktır. Tarım, bu ortaklığı mümkün kılan en doğal, en insani zemindir.
Gıda Krizleri, Barışı Tehdit Ediyor
Günümüz dünyasında savaşlar sadece silahlarla değil, gıda ile, su ile, toprak ile yapılıyor. Pandemi döneminde rafların boşaldığı anlarda herkesin aklındaki soru ortak oldu:
“Yeterince gıdamız var mı?”
Savaş ve krizlerin ortasında kalan ülkelerde önce sofralar dağılır. Sofrası dağılan toplumlarda ise sadece açlık değil, öfke büyür. Aç kalan toplum, barıştan değil; hayatta kalmaktan söz etmeye başlar.
İşte bu nedenle tarım, yalnızca çiftçilerin değil; siyasetçilerin, diplomatların, yatırımcıların ve sivil toplumun da ilgi alanı haline gelmelidir. Tarım politikaları, artık ulusal güvenlik, dış politika ve sosyal barış stratejilerinin merkezinde yer almalıdır.
Tarım, Sofraya Barış Getirir
Tarım yalnızca üretim değil, aynı zamanda bir barış dili olabilir. Bir ülkeye tohum gönderdiğinizde, aslında ürün değil; güven gönderirsiniz. Bir çiftçiyi eğittiğinizde sadece bilgi değil; ortak bir gelecek inşa edersiniz.
Tarıma dayalı projelerle kurulan ilişkiler, çoğu zaman askeri ya da ticari anlaşmalardan çok daha kalıcıdır. Çünkü gıda, insan hayatının vazgeçilmez ortak paydasıdır.
Bu vizyonla hareket eden Uluslararası Tarım ve Gıda Konfederasyonu (TARIMKON), tarımı diplomasi, iş birliği ve barış için bir araç olarak gören sayılı kurumlardan biridir. Tarım üzerinden kurulacak köprüler, bölgeler ve toplumlar arası ilişkilerde yumuşak ama derin etkiler bırakmaktadır.
Türkiye Ne Yapmalı?
Türkiye, tarihî bir tarım ülkesi olmasının yanı sıra; coğrafi konumu sayesinde Afrika, Orta Asya ve Orta Doğu gibi stratejik bölgelere uzanabilecek potansiyele sahiptir. Bu potansiyeli hayata geçirmek için:
Afrika ve Orta Asya’da sürdürülebilir tarım projeleri geliştirilmelidir.
Dış temsilciliklerde tarım ataşelikleri yaygınlaştırılmalıdır.
Gıda diplomasisi eğitimleri ile uzman kadrolar yetiştirilmelidir.
Coğrafi işaretli Türk ürünleri uluslararası pazarlarda tanıtılmalıdır.
Genç çiftçilere yönelik dijital tarım ve global pazarlama desteği artırılmalıdır.
Bu adımlar sayesinde Türkiye sadece bir tarım ülkesi değil; aynı zamanda tarım diplomasisinin yön vericisi, güvenilir ortağı haline gelebilir.
Sofralar Kurulsun, İnsanlık Yakınlaşsın
Sofralar, yalnızca yemek yenen değil; dostlukların kurulduğu, barışların konuşulduğu, ailelerin birleştiği kutsal mekanlardır. Sofralar kurudukça insanlar uzaklaşır. Tarımı yalnızca bir ekonomik sektör değil, sosyal ve diplomatik bir güç olarak değerlendirmek bu yüzden elzemdir.
Tarım, sadece üretim değildir; birliği, barışı ve dayanışmayı da üretir. Gıda güvenliği, sadece bir hedef değil; ortak bir insanlık hakkı olarak görülmelidir.
Son Söz:
Sofraları ayıran savaşlar varsa, birleştiren tarım da vardır.
Ve o tarım doğru ellerdeyse; barış, toprağın her zerresinden yeniden filizlenebilir.
Çünkü:
Tarımdır sofrayı kuran,
Sofradır dostluğu çağıran,
Ve dostluk, barışı büyütendir.
